26 Aralık 2008 Cuma

KIZIM'A

kızımıza ait bir blog oluşturmaya karar verdiğimizde Duru 4 aylıktı,dolayısıyla ilk aylarına ait foto ve yazı yer almıyor blogumuzda ve geçte olsa eklemek istedim

biricik meleğim ameliyathaneden çıktığında ve baba,babaanne,dede,hala,ve teyzesiyle ilk karşılaşmaları...(anneanne ve dedesi kötü bir rastlantı sonucu hacda oldukları için onlarla karşılaşması 47 gün sonra oldu))



epidural sezeryan olduğum için doğumdan hemen sonra meleğimi görsemde,bu fotoğrafta kızımı ilk kez kollarıma almıştım ,kızımla ilk fotoğrafımız,ve biriciğim kollarımda

duru'nun 1 aylık fotoğrafları...




duru'nun 2 aylık fotoğrafları...





duru'nun 3 aylık fotoğrafları...




ilk aylarına ait resimlerini görünce ne kadar büyüdüğünü ve simanın ne kadar değiştiğini anladım biriciğim

yüzün artık bebeklikten çıkıyor,daha da güzelleşiyorsun ve gün geçtikçe yaptıklarınla bizi büyülüyor, kendine hayran bırakıyorsun miniğim

ilk aylarını hatırlamak güzel olsa da zordu miniğim hele ilk günlerimiz daha da zordu çünkü doğdun ilk kakanı yaptıktan sonra 3 gün hiç kakanı yapmadın ve üç gün içinde gözlerinin akını kaplayan sarı renk bütün vücuduna yayıldı...gün geçtikçe gözümüzün önünde sararı soluyorsun ve hiç ara vermeden sürekli uyuyordun öylece yatıyordun baygın şekilde...bu üç gün içinde çanakkaledeki kalabalkta her kafadan bir ses çıkıyor; bazıları' bu bebekte sorun var hiç uyanmıyor,bazıları ise toktur ondan uyanmıyordur'diyerek sürekli saçmalıyorlardı seni uyandırıp emziremiyordum sürekli uyuyordun perşembe doğdun pazartesi kontrole gittiğimizde dr aç kaldığını bu sebepten kan şekerinin düştüğünü söyledi doğum kilon 2700grdı 3.günde ise aynı tartıda 2200gr çıktın açlıktan kilo kaybetmişsin ve hemen mama yazıp 2 saatte bir beslelemi söyledi ve ekledi yarında sarılık değerine bakılacak artış gözlenirse hastaneye yatacaktık drun dediğini uyguladım seni 2saatte bir besledim ve sen yavrum gerçekten açmışsın ki ilk mamanı içince hemen kakanı yaptın...ertesi gün gittiğimizde değer biraz daha düşüktü düşük olması ve hastaneye gerek kalmaması sevindirici olsa da sana her mama hazırlayıp verirken içim cız ediyordum o kadar küçüktün ki ilk aşını yapmadılar 2500grmın altındaki bebeklre vurulmuyormuş o kiloya gelmesi bekleniyormu ve sağlık ocağında yazan 'annem beni seviyor emziriyor'yazısı çok kanıma dokunmuştu yani hala yazarken bile sinirim bozuldu hangi cahil salak yazmışsa bunu!hangi anne bebeğini emzirmek istemez ki yada herhangi birsebepten emziremiyorsa sevmiyor demek mi ?lohusalığın verdiği etkiden mi bilinmez bu yazıyı da görünce içimde müthiş sana ve kendime olan kızgınlığımla,vicdan azabıyla,suçluluk ve sana yetememe ,bakamama duygusuyla,doğar doğmaz mamaya başladığını hiç anne sütü alamadığını düşünerek artık kendimi tutamayıp hüngür hüngür ağlamıştım...ilk 2 ay mama ağırlıklı beslenerek az az emdin,inanılır gibi değil ama 2 aydan sonra yavaş yavaş biberonu almamaya ve memeye düşmeye başladın ve hala emiyorsun bu sorunu da aşmış olduk

1.ayın sonunda gaz sorunumuz başladı,çok gazlı bir bebektin özellikle akşamları çok ağlıyodun rezene çayları,metsiller hatta orhan osman'ın kolik cdsını bile aldık ama bu da rahatlatmadı seni çok zor uyuyordun bir ara hergece seni arabayla gezdirip uyutuyorduk erdek sokaklarını turluyorduk ve uyandırmadan beşiğine yatırıyorduk bir gece hiç unutmuyorum baban nöbetçiyken uyumayıp o kadar çok ağladın ki 1e kadar en sonunda pusati silip evin içinde gezdirerek uyuttum seni...

bizi en çok korkutan ise bandırmadaki drmuzun baş çevrenin küçük olduğunu söylemesi oldu ve ekledi ama bebeğinizde hiç bir gelişim geriliği yok,ayının gerektirdiklerini yapıyor...tabi benim gibi pimpirikli birine bu söylenince soluğu gata'da çocuk nörolojisi uzmanında aldık o da evet küçük olduğunu fakat babaya benzediğini (gerçekten duru'nun kafa ve alnı babasıyla aynı)gerilik olmadığını ve düzenli ölçülmesini söyledi allah'a çok şükür ki aydaşlarının yaptığı herşeyi yapabiliyorsun ve bazen yaptıklarınla bizi çok şaşırtıyorsun bunu da atlattık ki gerçekten önemliydi
umarım bundan sonra da bir sorun yaşamayız bu konuda...

anne olmak birazda korkmak ve korkaklıkmış...ya ona birşey olursa diye hep kötüyü düşünüp endişelenmekmiş ve onu hayatına girdiği andan itibaren kendinden bile çok her an düşünmekmiş

SENİ O KDAR ÇOK SEVİYORUM Kİ MELEĞİM bazen içime sokasım geliyor yada canını acıtacak kadar sıkasım

bazen seninle zor günlerimiz olsa da miniğim,seninle her günümüz çok güzel, iyi ki varsın
sana öyle çok şey borçluyum ki

hayatımızın merkezi,evimizin neşesi olduğun için
beni ben yaptığın için
karşılıksız,çıkarsız sevmenin ne demek olduğunu öğretip,sevginin ve aşkın en büyüğünü yaşattığın için
hayatımıza büyük anlam ,tarifsiz mutluluk kattığın için

sana minnettarım meleğim



inşallah hayat iyi günler gösterir sana hep...
sen büyüdükçe,anne dedikçe paylaşımlarımız arttıkça herşey daha güzel,daha mutlu edici olyor

umarım hayat sana hep iyi günler gösterir

1 yorum:

Eylm-Sdnz dedi ki...

canım okurken bende tekrar kızımın bebekliğie döndüm..okadar güzel yazmışsın ki ellerine sağlık..allah bebeğine sağlık uzun ömür versin hepimizinkine..