benim uslu sakin kandırması kolay kızım buraya geldiğimizden beri çok değişti istediğini yaptırmak için çok inatlaşıyor ,hatta kendini ağlayarak yerlere atıp tekmeleniyor kucağıma almaya çalışınca da kendini geri atıyor...nedense ben bu çocuğa herhangi birşeyin olamacağını,mümkün olmadığını anlatamıyorum anlamıyor çok diretiyor bense çok zorlanıyorum,bazen sessiz kalıp içimden sadece sabır diliyorum bazende sinirime yenilip sessiz kalamıyorum
bugünlerde hep bunları yaşar olduk,sık sık duru ile karşı karşıya geliyoruz ben unutturmaya çalışıyorum unutmuyor ısrarla istediği olsun diye ağlıyor bende ağlayarak birşeyi yaptırmasına müsama göstermeyerek ağlamasına izin veriyorum ne kadar doğru yapıyorum tartışılır?
bugün yaşadığımız bir olay babaannesine geldik onun üst katına taktı kapıya geldiğimizde üst katına kaçıyor bunu çok yapıyor aslına bir kaç defa çıkmasına izin verdim çıkp merdivenlerde oturuyor halinden memnun uzun süre almasan orda kalacak bir de beni istemiyor dit diyor tabiki onu orda bırakamayacağım için almaya yelteniyorum önce iyilikte hadi bitanem gel ile başlayan bir cümle kuruyorum ııh diyor bizimki sonra kucağıma aldığıda ise vay efendim sen misin alan?kıyametler kopuyor ve ağlamaya başlayınca susturmak ne mümkün artık uzuun uzuuun ağlıyor aynı sorun park dönüşü de geçerli...bu 2 yaş sendromu mu yoksa babasının yokluğundan mı etkileniyor bilemiyorum ama ben çok zorlanmaya başladım
hastalık,yemek yeme sorunu derken daha farklı boyutta sorunlar bizimle...tabi burda olmamızın bu değişimdeki payını unutmamak lazım
ne yapmalı?istediğini yapmayıp son nokta da ağlamasına izin vermek doğru mu?bu süreci nasıl atlatacağız...arkadaşlar aynı sorunları yaşayanınız yok mu siz hiç sinirlenmiyormusunuz,her daim herşey yolunda mı ,sürekli sakin kalabilmeyi nasıl beceriyorsunuz?paylaşımlarınızı bekliyorum
6 yorum:
canım aynı durumlar bizim için de geçerli istediği şeyi yaptırana kadar ağlıyor zorluyor...ya sabır demeye çalışıyorum bende ama sinirlenip kızdığımda çok oluyor...önce istediği şeyi başka bir şeyle unutturmaya çalışıyorum baktım unutmuyor ve inatlaşıyor bırakıyorum ağlıyor...yine ısrarla davranınca dayanmak zor oluyor sinirleniyorum...olmaması lazım ama anne de olsak bizde insanız canım ya...kızınca çok üzülsemde elimden bişiy gelmiyor... napalım hayırlısı...sevgiler
canım her daim sabırlı olmak tabiki mümkün olmuyor erende henüz bu tarz inatlaşmalar yok ama ondada babasına ve bana vurma başladı. bişey istediğinde yapmadığımızda mutlaka gelip vuruyor hemde bayağı şiddetli.
minikler artık büyüyor ve yönetimi kendi ellerine almaya çalışıyorlar.
durunun durumu şöyle özel baba olmadığı için ister istemez senin dışındaki kişiler her isteğini yaptığından aynı şeyi sendende bekliyor. herkes aynı tavrı gösterirse bence sende biraz rahatlarsın. tehlikeli olmadığı sürece yaptıklarını görmezden gel sonucu ne olacak.
canım tabiki hepimiz yaşıyoruz..ama durucuk hastalandı huy değişti baba gitti huy değişti..gayet normal..sen ağladığında oralı olma ağlasın..bana pedegogumuz dedi ki...kızarsan bağırırsan çocukta bu huyu yerleştirirsin bi süre sonra arsız olur..o yokmuş gibi davran ağlıyorsada ağlaman bitene kadar ben yokum ve seninle konuşmayacağım de demişti..ben bu yöntemle gayet mutluyum..dene derim..bırak ağlasın ..ağladığında ilgi göstermen yada istediğini yapmanda çocukları arsızlaştırıyor malesef..nası olsa istediğim yapılıyo mantığı..bizden uyanıklar şehribancım valla..ama sabır sabır sabır..elinden geldiğince kızmamaya ses tonunu yükseltmemeye çalış yoksa bi süre sonra herşeyden kızarak anlayan bir çocuk olur..normal konuşmanı algılayamaz..ben binde bir kızıyorum oda çokk tehlikeli bişey olursa..sinirleniğimde koca bi bardak su içiyorum:)))sudeyi oradan uzaklaştırıyorum hemen..çok uzattım canım kolay gele sana..durucuğumuda öp kocaman..
yağmucuğum aynen bizde biraz daha küçükken unuturdu şimdi ise ısrarcı,unutmuyor bende ağlatıyorum sonra susuyor ama çok üzülüyorum acaba ben gaddar bir annemiyim diye:((hepimize kolay gelsin canım
cavidancım ben yazmasamda 3.kişilerin durunun üzerindeki etkilerini çok güzel Algılamışsın aynen dediğin gibi babaannesi yada dedesi bir kereden birşey olmazd eyip istediğini yapıyorlar çocuk bir kere yapılınca aynı şeyi tekrar istiyor bu seker ben yapmayınca ise gözündxe ben kötü oluyorum ne yazik ki!evimizde böyle değildiumarım değişir yine
Şehribancım kolay gelsin canım.Bizde de durumlar farklı değil.Bizde hem anane hem babane yapıyorlar her istediklerini.Ağlamalarına bile fırsat verilmiyor nerdeyse.Yandım ben.
canım sanırım 2 yaş sendromuna giriyorlar..benzer şeyler İlke de de var..yanında olumsuz kelimeler kullanmayacakmışız,sabır gösterecekmişiz ....vs..diye gidiyor..sonunda külahı takacaklar kafamıza..Allah yardımcımız olsun..bu dönemlerde geçecek ve biz görüp geçireceğiz..
sevgiler..
Yorum Gönder