iyi geldi

“Siz olmadan tamamen korumasız kalan küçük ve masum bebeğiniz artık yavaş yavaş küçük bir asiye mi dönüşüyor? O küçücük bedeniyle size meydan okuyup, kimi zaman tabağındaki yemeğini bitirmemekte ısrar ediyor, kimi zaman da uyku zamanı olmasına karşın canı bir türlü uyumak istemiyor. Ne yapacağınızı şaşırmış durumdasınız. Yoksa bir rahatsızlığı mı var? Aslında dert etmeniz gereken bir şey yok çünkü o sadece bir birey oluyor.” Benlik farkındalığı ve bağımsızlık aşamalı alarak yaşam boyunca gelişir. Mesela bebeklerin kendi ayna görüntülerine ilgi göstermeleri 6-9 aylıkken oluşan kişilik ile ilgili ilk göstergelerdir. 7-8 aylık çocuklar da kaşık ve tabakları tutmayı, beslenmedeki pasif roller yerine tercih ederler. Bu dönemlerde yapmayı tercih etmedikleri bir şey yapmaya direnç gösterebilirler (Örneğin, oturdukları zaman ayakta kalkmaya karşı yaygara yaparlar). 1 yaşın ötesinde, yeni yürüyenler hızla benlik duygusunu geliştirirler. Çevrelerini kolaylıkla keşfederler ve giderek artarak bağımsız aktivite göstermeye başlarlar. Kendilerini bir tabak ve kaşık ile besleyebilirler. Ne istediklerini hakkında açık fikirleri vardır. 1-2 yaşlarındaki çocuklarsa kendi başarılarından hoşlanırlar ve kendi başarıları için ellerini çırparlar. Benlik duygusunu yükselmesi ve bağımsızlık dürtüsü, yeni yürüyen çocuğu disiplinini bir meydan okuma haline getirir. Çocukların yemek, uyku veya yıkanmayı reddetmelerini gören ana-babaların bunları artan bağımsızlığa doğru pozitif adımlar olarak görmeleri gerekir. Bu durum aslında onun bir birey olmaya başladığının açık bir göstergesidir. Çocuk 2-3 yaşlarına yaklaşırken, sözel yeteneklerde artmış bağımsızlık, vücut duyularında artmış farkındalık ve elbise giyme ve çıkartmada beceriler, çocuğun yetişkinleri taklit etme isteği ve ana-baba onayını almaları ile bir araya gelir. Bu başarıların birlikteliği tuvalet eğitiminin başlamasını sağlar. Amerikan Hastanesi Çocuk Nörolojisi Uzmanı Prof. Dr. Serap UYSAL Pediatri Bölümü bugün akıllı bebek'ten e-mail geldi sanki duru için,birazda beni rahatlatmak için yazılmış bir yazı...duru'nun doğduğundan beri hiç uyku sorunu olmamıştı gece uyanır emerken tekrar uyurdu zahmetsizce ta ki 15 güne kadar...gece uyuması 24:00ı buluyor o da zorla,binbir hikaye ve masalla birde bunun gecesi var alışkanlık etti 5-6 gibi uyanıp sebepsizce ağlyor avutmak,sakin kalmak çok zor oluyor.... bizimkinin doğduğundan beri suyla arası iyi değildir,suya bayılan bebeklerin aksine bizim yıkanmamız hep sorunlu,gergin olmuştur...sakin sessiz yıknması bir elin beş parmağını geçmemiştir doğduğundan beri...ama şimdi yıkamak tam bir işkenceye döndü daha soyunurken bitti deyip ağlamaya başlıyor yıkanırken ağlamaktan kusuyor...yıkanıp temizlenmek mi yoksa kirlenmek mi siz düşünün... yemek sorunumuzu yazmaya bile gerek duymuyoruz zaten....o ek gıdaya geçtiğimizden beri var...kronik iştahsızlık:)))takmıyorum artık,duruyu rahat bıraktım tv ile falan da yedirmiyorum mama sandalyesine oturuyor herşeyi istediği kadar döke saça kendisi yiyor çok az yiyor ama olsun kaç zamandır binbir şaklabanlıkla dolu bir kaseyi bitirttim yine kilo almıyor,böylesi daha iyi hem gerilmiyoruz.... tamda biz bu sorunları yaşarken ve ben benim kız neden bu kadar sorunlu,el alemin çocukları ne kadar uyumlu yoksa sorun bende mi diye sorgularken,bu yazı bana kapak oldu:)) iyi de oldu:))