insanın yazdıkça yazası yazmadıkça hevesi kaçıyor yani benim için öyle,blogumuz pek ilerleyemiyor ama duru ilerleme de sınır tanımıyor...
yine
sık sık bebekliğinden bahsedip;ben bebekken meme emiyordum,ben bebekken yürüyemiyordum ama artık büyüdüm vs. şeklinde konuşuyor

ne zaman dışarı çıksak çoksevinir ve kapıda ayakkabılarını giydirirken sevinç çığlıkları atar,dün yine kapıda çığırırken bağırmamalıyım,insanlar rahatsız olur dedi

dışarı çıkmadan önce makyaj yapmıştım bakiim :baktı ve fikrini belirtti annecim çok güzel olmuşun


geçenlerde batuhanlar bizdeyken annsei batuhan'a kızdı,dur cum rukiye teyzesinin yanına yanaşıp;bahutan çok yaramaz! ama ben değilim kii ben çok güzel kızım ben çok insanım gibi birşeyler söyledi nedense kötüyü görünce kendini iyi ilan ediyor:))

artık oyuncaklarıyla hiiiç ilgilenmiyor daha çok benim makyaj çantam favorisi ve kendine makyaj yapmak...

pazar günü alışverişeyken ben bir mağazada bişey bakarken o babasıyla diğer mağazaya gitti;parmaklarını baş parmağında birleştirerek: sen burda bekle baba ben şurdan kendime elbise bakıcam demiş:))


bebeğim yılmadan yorulmadan btün duvarları boyamaya karar verince biz de onu bir duvarla sınırladık istediği zaman boyuyor tabi annesinin de katkısı azımsanamaz:)))



dün yan komşu bizdeyken,biz mutfakta kahve içerken duru ile oğlu oynarken kızım mutfağa geldi bende hemen hadi sen şimdi odanda oyna diyerek onu çıkarttım,1 dk içinde yine mtfağın kapısını açtı:
anne ama ben senin kulana bişey söyliycektim de sen odana git dediin dedi
tamam hadi söyle o zaman dedim
eğildim;ben seni çok seviyoyum diye fısıldadı nasıl suçlu hissettim konuşmasına bile izin vermeden postaladığım için....

canım fıstığım ben seni dahada çok seviyorum

bir de son ve en komiği durup durup allah şküyley(şükürler) versin demeler:))nerden uydurduysa...

ve cümle içinde valla diye yemin etmeler